Arif Nazım Ülkem Yanıyor Şiir Sözleri

Ben yandım

Ben yandım diyorum Züleyha yandım

Ülkemin yetim çocuklarını gördüm yandım

Sırtından vurulmuş memleket çocukları gördüm öz yurdunda garip çocuklar

Satılık bir zihniyetin ocaklara ne ateşler düşürdüğünü gördüm yandım

Ter bastı geceleri uyuyamadım yandım

Sen yanma dedin ikimizden başkasına yanma

baksana bir Züleyha

Ne yürekler yanıyor

Bedenim yanıyor

İmanım yanıyor

Ülkem yanıyor, ülkem yanıyor, ülkem yanıyor

Ben yanmışım çok mu züleyha

 

Ben ağladım  viyana da Sarıkamış ta

Öne eğilmiş başlar gördüm ağladım

Çaresiz analar gördüm çocukları için merhamet dilenen  analar gördüm ağladım

Yangın yerine dönmüş ülkemde hiç kimse için hiç birşey yapamamanın acısını duydum ağladım

sen ağlama dedin ikimizden başkasına ağlama!

 

Kim bilir uzaklarda ne ocaklar sönüyor

Umutsuz ve çaresiz

Yarınından habersiz

Ne garipler ağlıyor

Ülkem ağlıyor ülkem ağlıyor ülkem ağlıyor

Ben ağlamışım çok mu züleyha

 

Sen gittin korktun ve gittin

Umudunu yitirdin gittin

Başka hayatları düşünmek ağır geldi yüreğine ve gittin

Mutluluk hayallerin benimle olmayacak diye korktun gittin

Dedim ya herkesin harcı değil bu sevda

Yıldın gittin

 

Dön de bir bak ardına

Neler neler gidiyor

Sıra sıra yiğitler

Omuzlarda şehitler

Koskoca bir vatan gidiyor

Ülkem gidiyor ülkem gidiyor ülkem gidiyor

Sen gitmişsin çok mu züleyha

 

ARİF NAZIM ÜLKEM YANIYOR